25η ώρα – Τι θα έκανες αν είχες…μία ακόμη ώρα;
Θα θελα μια ώρα ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα
μια ώρα που να μου θυμίζει τι έχω πει και τι δεν είπα.
Μια ώρα που ν’ απαρνιέμαι τα λάθη μου
Και να καταλαγιάζω το θυμό μου.
Μια ώρα που να κουρνιάζω πλάι σου
Και να σε νιώθω μόνο δικό μου.
Μια ώρα μακριά από τ’ άσχημα
και όσα βαθειά με θλίβουν.
Μια ώρα γεμάτη με όνειρα
Με όσα στο μέλλον θα γίνουν
Που να ’χουν σαν γνώμονα τα όμορφα
Και όσα μονάχα επείγουν.
Εκεί που τα «πρέπει» συνθλίβονται
Και το παρόν μόνο ζει.
Εκεί που τα «θέλω» εχθρεύονται
Ότι η λογική ευνοεί.
Εκεί θα σε περιμένω κι ας άργησες
Κι ας ξέρω πως ακόμα πηγαίνεις
Γιατί εγώ πιστεύω στα θαύματα
Και πως όσο ζεις προλαβαίνεις.*
