Μήπως κάνεις σχέσεις καρμπόν; -Μέρος δεύτερο
Τα κομμάτια του χαρακτήρα σου που δεν αποδέχεσαι βγαίνουν και καταστρέφουν κάθε φορά μια νέα σου σχέση. Το μόνο αποτέλεσμα είναι να μένεις να αναρωτιέσαι για την κατάληξη.
Θα μπορούσα να περιγράφω και να μιλάω για σχέσεις καρμπόν για ώρες. Οι πιο χαρακτηριστικές είναι οι εξής:
H γυναίκα θύμα: Αυτή που κάθε φορά ερωτεύεται έναν «ελαττωματικό» με την ελπίδα να τον αλλάξει και να τον φέρει στα νερά της. Εννοείται βέβαια πως καταλήγει να κλαίει για την τύχη της. Χωρίς να καταλαβαίνει ότι το κακό έχει επιλέξει να το κάνει η ίδια στον εαυτό της.
Ας πάμε τώρα στο γιατί. Οι λόγοι πολλοί. Είτε γιατί δεν πιστεύει ότι αξίζει μερίδιο στην ευτυχία, είτε γιατί δεν έχει αυτοπεποίθηση να κυνηγήσει αυτό που θέλει. Είτε γατί κατά βάθος της αρέσει να κυνηγά αυτό που ποτέ δεν μπορεί να έχει. Γιατί υπερεκτιμά την έννοια του «άπιαστου». Αφού δεν μπορεί να το έχει, η αξία του αυτομάτως εκτοξεύεται στα ύψη.
Η επαναστάτρια: Σπάνια ερωτεύεται και γι’ αυτό στις σχέσεις της έχει τις περισσότερες φορές αυτό που λέμε «το πάνω χέρι». Δε σηκώνει αντιρρήσεις, περιορισμούς και δεν είναι πρόθυμη να θαυμάσει το ταίρι της. Είναι επαναστάτρια χωρίς αιτία. Αλλά είναι ικανοποιημένη με τον εαυτό της, γιατί ποτέ δε ζορίστηκε για κανέναν.
Το γιατί φέρεται έτσι θα μπορούσε ν’ αποδοθεί στον τρόπο που μεγάλωσε. Γαλουχήθηκε χωρίς παραμύθια με πρίγκιπες και με ένα αντρικό πρότυπο που είτε δεν υπήρχε, είτε δεν ήταν ποτέ αρκετό για να την πείσει να υποταχθεί. Θα κυνηγάει πάντα την ελευθερία ή κάποιον με πιο «δυνατή» προσωπικότητα που θα δαμάσει το «ασυμβίβαστο» του χαρακτήρα της.
«Αυτή που τους αγάπησε όλους»: Σ’ αυτή την τελευταία κατηγορία θα μπορούσα να βάλω όλες τις γυναίκες που δεν έχουν επίγνωση του τι νιώθουν. Διότι άλλο αγαπώ, άλλο είμαι ερωτευμένη κι άλλο…βολεμένη! Όμως πάντα το πιο εύκολο θα ναι να λες «εγώ τους αγάπησα κι αυτοί με πρόδωσαν».
Ακούγεται σαν απόσπασμα από ασπρόμαυρη ταινία.
Η γυναίκα που πιστεύει πως προορισμός είναι η συνύπαρξη, πως κάθε άνθρωπος έχει μια καλή πλευρά και φυσικά τη βρίσκει και την ερωτεύεται. Δεν ξέρω αλλά πολύ πιθανόν να είναι η ίδια που πιστεύει και στον Αϊ-Βασίλη και στον Άγιο Βαλεντίνο (αλλά δεν ήρθε η ώρα ακόμα να μιλήσουμε γι’ αυτό). Γενικά είναι η γυναίκα που ζει εθελοτυφλώντας ή ζει για να εθελοτυφλεί.
Όπως και να χει.
Είτε υπάρχουν οι παραπάνω κατηγορίες, είτε υπάρχουν άλλες τόσες που δεν ανέφερα το θέμα είναι το εξής:
1) Να ξέρεις τι παίρνεις από κάθε σχέση κάθε φορά.
2) Να ξέρεις αν ήσουν εσύ που έδρασες κατ’ αυτόν τον τρόπο κι όχι κάποιο κρυμμένο απωθημένο σου.
3) Να μπορείς να μιλάς για τις σχέσεις σου και να θυμάσαι τι σου άφησαν. Αν κάθε φορά σου αφήνουν το ίδιο.
Τότε κάτι δεν κάνεις σωστά κάτι πρέπει να αλλάξεις.
4) Αν σε όλα αυτά μπορείς να δίνεις κάθε φορά απαντήσεις χωρίς ενοχές και χωρίς φόβο, τότε είσαι σε καλό δρόμο! ;)
