…Δύο τυχερές θα το κερδίσουν 100% δωρεάν.
Μην χάσεις την ευκαιρία, κέρδισε το εσύ …εύκολα και απλά!
Το μόνο που πρέπει να κάνεις για να συμμετάσχεις στην κλήρωση είναι:
1. Να κάνεις like στη σελίδα μας στο Facebook με ένα click εδώ, και με σχόλιο (comment) το ονοματεπώνυμο σου στο post του διαγωνισμού.
2. Να κάνεις κοινοποίηση (share) δημόσια το διαγωνισμό στο προφίλ σου.
Τι περιμένεις? Μπορεί να είσαι μία από τις τυχερές που θα κερδίσουν!
Η κλήρωση θα γίνει στις 10/03/2019.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Καλό βόλι – Οι κάλπες και τα τερτίπια μιας άλλης εποχής (1864-1940)
Ο γνωστός αθηναιογράφος και μετρ της κοινωνικής ιστορίας και της καθημερινότητας της παλιάς Αθήνας, Θωμάς Σιταράς, στο νέο του βιβλίο παρουσιάζει την εκλογική ατμόσφαιρα στις βουλευτικές και δημαρχιακές εκλογές, την επίδραση των κομμάτων και του κομματισμού, τη λειτουργία της Βουλής και των κυβερνητικών υπηρεσιών, τους βουλευτές και τα ρουσφέτια τους, την εκμετάλλευση των ψηφοφόρων και των ανέργων μέσα από κείμενα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό της εποχής.
Μια γλυκιά και πικρή, συνάμα, αναδρομή στα εκλογικά συμβάντα των παλιών χρόνων, για να μάθουμε, να θυμηθούμε, να συγκρίνουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτούργησε το δημοκρατικό μας πολίτευμα, μετά την απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό. Ένα περιβάλλον γεμάτο πάθος, βία, νοθεία κι επεμβάσεις κάθε τύπου… Κι όλα αυτά σε συνδυασμό με τη «διαστροφική», πολλές φορές, ευστροφία που μας διακρίνει ως Έλληνες δημιουργώντας ατελείωτες ιστορίες. Στην αρχή, προξενούν ιλαρότητα, αλλά μετά θλίψη και προβληματισμό. Ψήφος ή… ψόφος; Ο αναγνώστης αναλογίζεται τι και πόσα τελικά έχουν αλλάξει στη νεότερη Ιστορία μας. Κι αυτός ο προβληματισμός πιθανόν να μας βοηθήσει σήμερα να ερμηνεύσουμε αρκετά από τα συμβαίνοντα, αφού το βιβλίο αναδεικνύει τις ρίζες, την πηγή από όπου ξεκίνησαν όλα.
Σας παραθέτουμε παρακάτω ορισμένα ενδεικτικά αποσπάσματα του βιβλίου:
1.«…. συνέβη και το εξής θαύμα εις τον Πειραιά. Την προχθεσινήν νύκτα του Σαββάτου ενεφανίσθη αυτοκίνητον καταβρεκτήριον εις τας παρά τον λιμένα οδούς και ήρχισε το κατάβρεγμα. Όπισθέν του ήρχοντο δώδεκα οδοκαθαρισταί με σκούπας, οι οποίοι έπλεναν τας οδούς, αλλά και αλλήλους καθώς εβάδιζον οι μεν όπισθεν των δε.
Οι διαβάται έσπευδον περίτρομοι να σώσουν τα ενδύματά των εκ της εκτινάξεως του ύδατος, αλλά και την μύτην των, διότι το του λιμένος ύδωρ ήτο βρωμερώτερον των οδών.
Οπωσδήποτε διηρώτουν οι αφελέστεροι:
-Προς τι η τόση εκπληκτική αυτή πολυτέλεια;
Φαίνεται ότι υπάρχουν και σοφοί ακόμη εις τον κόσμον διότι εδόθη ορθή απάντησις:
-Αλλά, λησμονείτε, λοιπόν, τας εκλογάς;
Ιδού ότι και οι απέχοντες κατ’ αρχήν εκ των καλπών οφείλουν να ομολογήσουν ότι έχουν και αι εκλογαί τα αγαθά των. Όταν φιλοτιμούνται τόσον αι αρχαί, ώστε να φροντίζουν δια την καθαριότητα των οδών μόνον κατά τας εκλογάς, θα έπρεπε να είχομεν τουλάχιστον άπαξ του μηνός τοιαύτας.
Μάλιστα αν ανελάμβανον και την επιδιόρθωσιν των οδών, την βελτίωσιν του φωτισμού των, ποιος θα είχε αντίρρησιν να εγίνοντο εκλογαί έστω και ανα δεκαπενθήμερον».
(«Νέα Ημέρα Τεργέστης», 1926, «Μαικήνας»)
Βλέπε σ. 18 του βιβλίου.
2.«–Ζήτωωωωω! Μάλιστα, κύριε… ζήτω! Είνε ο αφρός του ενθουσιασμού που ξεσπά από τα κύματα του πλήθους των προεκλογικών συγκεντρώσεων. Ο λαός, η μάζα αυτή που παρακολουθεί τους ενθουσιώδεις ρήτορας, ο κοσμάκης, που σπεύδει να ενισχύση δια του όγκου του τους υποψηφίους των γούστων του, δεν ξέρει την γλώσσαν της διαφωνίας. Ζήτω!… Ναι… Αλλά τι θα πή ζήτω; Ποιος ζήτω; Και γιατί ζήτω; Αυτά τα πράγματα, κύριε, δεν εξηγούνται. Μέσα σ’ αυτήν την δισύλλαβον λέξιν ο λαός έχει κλείσει όλην του την ψυχήν. Τα φρονήματά του, της συμπάθειές του, τα αισθήματά του.
Μιλά ένας άνθρωπος ανεβασμένος σε καρέκλαν; Πάει τελείωσε, Ζήτω! Δεν επιτρέπεται ουδέ ο ελαχιστότερος δισταγμός. Επροσέξατε καλά της συγκεντρώσεις αυτού του είδους των τελευταίων ημερών; Υπάρχουν τύποι που βρίσκονται σ’ αυτές, λέτε, τυχαίως και μοιραίως –καπνίζουν, συζητούν, χασμουριούνται, αφαιρούνται. Μόλις όμως ακουσθή η κορώνα συνέρχονται αυτοστιγμεί και συγκεντρώνουν ολόκληρον το φωνητικόν τους απόθεμα:
-Ζήτωωωωω! Και επάνω εις αυτά τα ζήτω που γίνεται μάλλον για γλέντι, στηρίζουν οι υποψήφιοι την επιτυχίαν τους. Ας δώση ο Θεός να μη βγή άδικος ο ενθουσιασμός τους!».
(«Αθηναϊκά Νέα», 1932, «Ο πλανόδιος»)
Βλέπε σ. 43 του βιβλίου.
