Γυνή… Γυμνή!

Γυνή… Γυμνή!

Η σχέση της γυναίκας με το σώμα και την εμφάνισή της. Το φαίνεσθαι του θηλυκού. Ένα μεγάλο θέμα που διέπει την γυναικεία ταυτότητα και ψυχολογία, τη μορφή και λειτουργία των διαπροσωπικών σχέσεων, την οργάνωση κάθε κοινωνικής μονάδας και πλαισίου, την οικονομία και γενικότερα την συνέχεια και εξέλιξη του είδους.

Το γυναικείο σώμα αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της γυναικείας εμφάνισης. Τα φυσικά χαρακτηριστικά, ποσοτικά και ποιοτικά του γυναικείου σώματος συντελούν στην δημιουργία της εξωτερικής εικόνας της γυναίκας. Από την παιδική, ακόμα, ηλικία, η μικρή κυρία λαμβάνει επαίνους για την ομορφιά της, μαθαίνει να αντιλαμβάνεται ως θετική την καλή εμφάνιση, επικρίνεται για μια άσχημη εικόνα, αποδέχεται και ανταποκρίνεται στον ενδιαφέρον των άλλων που εστιάζεται στο πώς η ίδια φαίνεται.

Η εμφάνιση της γυναίκας δεν είναι μόνο το άμεσο αισθητικό αποτέλεσμα του αισθητηριακά αντιλαμβανόμενου αντικατοπτρισμού στον καθρέφτη και της αντανάκλασης στα μάτια των άλλων. Πέρα από καθοριστικό στοιχείο αναφοράς και προσδιορισμού, αποτελεί πρωταρχικό συστατικό στοιχείο της εικόνας εαυτού της γυναίκας, της φυλετικής, σεξουαλικής, ατομικής και κοινωνικής ταυτότητας και ρόλου της. Είναι βασική ποιότητα ταξινόμησης, επιλογής, αποδοχής και διαβάθμισής της ως θηλυκού. Υπεισέρχεται στην διαμόρφωση της ψυχολογικής της κατάστασης και στην δόμηση της αυτοπεποίθησής της. Επηρεάζει άμεσα την επιλογή, σύναψη και έκβαση των σχέσεών της, την απότοκη κοινωνική λειτουργία της, την πορεία της ζωής της.

Σε ένα αρχικό, ατομικό επίπεδο, η γυναίκα αντιμετωπίζει η ίδια το σώμα της. Η εικόνα του γυναικείου σώματος γίνεται πρώτα αντιληπτή από την άμεσα ενδιαφερόμενη και αξιολογείται είτε συγκριτικά με διαδεδομένα ή μη πρότυπα, είτε σε απόλυτη και εξατομικευμένη βάση. Ανεξάρτητα από τον τύπο αυτοαξιολόγησης της εμφάνισής της, ο οποίος, στην πρώτη περίπτωση, θυμίζει μία ενστερνισμένη, υιοθετημένη ετεροαξιολόγηση, το αποτέλεσμα της αξιολόγησης μπορεί να είναι επιθυμητό ή όχι. Η εξωτερική εμφάνιση συγκρίνεται κάθε στιγμή με την εσωτερική αίσθηση, αντίληψη και επιθυμία εμφάνισης. Η μη αποδοχή από την ίδια την γυναίκα της φυσικής εμφάνισής της ορίζει ένα πρώτο πεδίο σύγκρουσης με αντίπαλο της γυναίκας την ίδια την εμφάνισή της.

Η σημασία αυτής της σύγκρουσης είναι τεράστια για την γυναίκα, μια και η εμφάνισή της είναι από την ίδια την γυναίκα στενά συνδεδεμένη με την σεξουαλική της ταυτότητα, την επιλογή και αποδοχή της, την ικανοποίησή της, την μετάβασή της σε μια συζυγική και μητρική φιγούρα, την κοινωνική και επαγγελματική καταξίωση, την συνολική επιτυχία της στην ζωή. Αν και αυτό το συγκρουσιακό πεδίο είναι έντονα ψυχολογικό, πολλοί άλλοι και με πολλούς άλλους τρόπους προσπαθούν να συνδράμουν την γυναίκα σε αυτήν τη μάχη. Από τις αισθητικούς, τις κομμώτριες, τους οίκους μόδας έως και τους πλαστικούς χειρουργούς. Όσο πολύ και όσο συχνά, όμως, κι αν αλλάζει η εξωτερική εμφάνιση της γυναίκας, όσο κι αν η γυναίκα αλλάζει, πειραματίζεται και δοκιμάζει νέα κώμη, ρούχα, σχήμα ή μέγεθος των σωματικών της στοιχείων, εντείνεται το ενδεχόμενο η εξωτερική της εμφάνιση ποτέ να μην συγκλείνει με την υποκειμενική αίσθηση που έχει για τον εαυτό της. Η σύγκρουση μπορεί κάλλιστα να διαιωνίζεται και κάθε επανάληψη της προσπάθειας αλλαγής της εξωτερικής εμφάνισης να υποδεικνύει μεγαλύτερα περιθώρια περαιτέρω και μεγαλύτερης επόμενης αλλαγής της προκειμένου να πλησιάσει και πετύχει μια ιδανική, ονειρική, ανύπαρκτη εσωτερική ανάγκη και εικόνα εμφάνισης.

Σε ένα δεύτερο, διατομικό επίπεδο, η γυναικεία εμφάνιση αξιολογείται από άλλους ανθρώπους σχετιζόμενους ή μη με την γυναίκα. Οι γονείς της, οι φίλες της, ο άντρας που θα την φλερτάρει στον δρόμο, αυτός ο οποίος θα διεκδικήσει μια σχέση μαζί της, ο συνάδερφος στην δουλειά της. Πέραν της χρήσης της εμφάνισης για την αναγνώριση της ταυτότητάς μας, όλοι κι ανά πάσα στιγμή επανεκτιμούν κι επαναδιαπραγματεύονται το αισθητικό αποτέλεσμα της εμφάνισής καθενός, η οποία αναμένεται να είναι τουλάχιστον αποδεκτή με βάση τα κοινωνικά μέτρα και σταθμά. Η γυναίκα είναι υπερευαισθητοποιημένη δέκτης της άμεσης ή ανέκφραστης κριτικής των άλλων, ιδιαίτερα σε θέματα που άπτονται της εμφάνισής της. Μία διαφοροποίηση της εκτίμησης των άλλων έναντι της υποκειμενικής αίσθησης της ίδιας της γυναίκας για την εμφάνισή της, μπορεί να είναι η αιτία για ένα δεύτερο πεδίο μάχης, αυτό της γυναίκας έναντι των αντιφρονούντων. Αλλιώς η γυναίκα αντιλαμβάνεται την φυσική της εμφάνιση και διαφορετικά αντιμετωπίζεται από τους ανθρώπους γύρω της. Η σύγκρουση αυτή μπορεί να προκαλέσει ρήξη στις σχέσεις, διαπροσωπική αποξένωση, αποστασιοποίηση, απομάκρυνση, άγχος και κακή συναισθηματική κατάσταση, ακόμα και κατάθλιψη.

Είναι, λοιπόν, κορυφαίας σημασίας για κάθε γυναίκα η αποδοχή από την ίδια της εμφάνισής της, η αποδοχή της ίδιας και της εμφάνισής της από τους άλλους και η ισορροπία της γνώμης της ίδιας με τις γνώμες των ανθρώπων γύρω της. Όσο η ισορροπία λείπει ή απειλείται, τόσο η ανισορροπία αντανακλάται και μέσα στην κάθε γυναίκα. Στην τελική, βέβαια, για κάθε γυναίκα, στην ερώτηση για το ποιος έχει δίκιο, μία και μόνο μία είναι πάντα η σωστή απάντηση. Πάντα η ίδια. Πάντα η γυναίκα.